Spoon jest najprawdopodobniej najlepszym pracownikiem życia. Ponadto często są szufladowani jako niezależny zespół beat, nawet po ich niesamowicie eksperymentalnym albumie „oni Want My Soul”. Mam nadzieję, że gorące myśli wreszcie uciszają wątpliwości.
Zaczyna się od melodii, która wydaje się dość łyżka: Whisperi Listentohearit. Jest krótki, jest minimalistyczny, teksty są niejasno osobiste. Zgodnie z tym, czy muszę cię porozmawiać, w którym wokalista Britt Daniel śpiewa w swoim normalnie nieco ochrypłym głosie o związku z dziewczyną. Tak, to też jest znajome. Jest to jednak mocniejsze niż zwykle. a także o wiele bardziej rozmyte. Czuje się… więcej łyżki? Bardziej kompletny. Wydaje się, że ich hałas został udoskonalony, najlepiej jak na załamanie perkusji i synthu na końcu-zatrzymanie się od albumu „The Want My Soul”.
I po prostu tak się dzieje.
To jest najlepiej napisany album zespołu. Poza tym coś stwierdza.
Ale jest to nie tylko konwencjonalny album łyżki, ale także porusza ich do przodu. „Pink UP” to fantazyjny eksperyment w elektronice, a także nietradycyjne dźwięki – czystą piosenkę studyjną, taką jak transformacja Beatlesów nr 9, z zespołu, który tworzy muzykę online za każdym razem, gdy się łączy. „Czy mogę usiąść obok ciebie” wydaje się być pokładem pokus. Potem są dziwne „I Ain’t the One”, a także melodia demonstracyjna antytrumpowa „łza it”, co praktycznie wydaje się późno stadium piosenki Beatlesów.
Mogę kontynuować i dalej. Na serio. Jeśli nie będzie to najlepszy album 2017 roku, w tym roku czeka nas naprawdę niesamowita muzyka.